Dag 4; barrancas del cobre; copper train, Chepe

Dag 4 begon vroeg. Om 4 uur in de ochtend werden we opgehaald om naar de airport te rijden. Om 6.40 u hadden we een vlucht naar Chihuahua. In chihuahua is het een uur vroeger, dus we arriveerden er om 8 uur. We regelden een taxibus die ons zou brengen naar Barrancas dat middenin de canyon van Mexico ligt, noord Mexico, 350 km van de Amerikaanse grens. Er wonen nog veel indianen, de Tahamuhara. De vrouwen hangen de hele dag, in mooie klederdracht, op plekken waar toeristen op lokalen komen. Ze verkopen handcraft, groente en fruit. Leven erg primitief. Vanaf ons hotel zagen we de eenvoudige hutjes. Ongelooflijk hoe primitief nog.

Na een behoorlijk lange trip: onderweg even lunch bij een tacoria ( zeg maar een Mexicaanse snackbar, waar wij frieten eten eten ze daar taco's).
Wederom discussies over het voetbal, maar ook hier werd er uiteindelijk hard gelachen...Nadat Ollie een taco-man blij had gemaakt met een Nederlandse euro, reden we verder. Aardige taxichauffeur die ons veel vertelde over wat we onderweg zagen. Na een rit van ruim 7uur kwamen we aan bij onze vijfsterren Posade. Datwas een lachertje; een primitief hotel met wel een prachtig uitzicht. We troffen er een groep 'Mexicaanse anwb-gezondheidsschoenen-we gaan allemaal hetzelfde gekleed'.

Er eas niet zo gek veel te beleven. 'S middags hebben we een quad rit gemaakt. Lot bij dirk achterop en ik bij Ollie, die uberhaupt nog nooit brommer gereden had ;-)
Een tocht over de canyoin, door diepe modderbaden en moeilikke trajecten. Ollie en ik belandden bij a in een afgrondje van zo'n 3 meter en later in een grote cactus. Het ging net goed. De wegen waren zomruw dat ik af en toe bijna over Ollie heen vloog. Hilarisch, maar na een uur was ik opgelucht dat het afgelopen was.
Die avond besloten we onze terugreis een dag eerder in te zetten. Een dag en nacht tussen die groep Mexicanen was voor ons genoeg. Het hotel was niet bereid geld terug te geven voor dag twee (all inclusive), maar na wat stampij van dirk (vertaald door ollie) vertrokken we de volgende middag met onze ozo gewenste copper train, de mooiste treinreis van de wereld.

Aangezien we niet voldoende cash hadden moesten we eerst per reguluere bus naar het dichtst bijzijnde stadje, Creel. We werden ergens in een bocht van de enige verharde weg in de omgeving gedript. Bus zou ong 15 minuten later komen. Maar na een half uur was er nog geen bus. De indianen (die dag en nacht rondhangen om hun zelfgemaakte waren te verkopen) beaamden dat er een bus zou komen, maar veel vertrouwen hadden we er niet in. Uiteindelijk kwam er toch een bus. Kostte niks, gelukkig maar. Een wiebelende bus, die van binnen nog naar het braaksel van onze voorganger rook. lot en ik waren na een uur blij dat we het zelf 'droog gehouden' hadden :-).
In de bus troffen we ook een andere gast uit het hotel; Raphael. Hij wist ons een leuk restaurantje te wijzen waar ook wifi was (eindelijk weer even aangesloten aan de online wereld).
We hebben met elkaar gegeten. raphael vertrok eerder per bus en wijngingen per trein. Leuk zon klein oud stationnetje. Natuurlijk waren er ook indianen (kids) die van alles wilden slijgen. Ollie gruwelde en sprong 5 meter verder nadat een meisje zichtbaar vol zat met grote legers luizen.....

De treinreis was comfortabel echter het echte mooie stuk hebben we gemist ( dat lag op het stuk van onze busreis ;-(.

In chihuahua hebben we een vijfsterren hotel genomen, eat een enorm lachtertje was. Een oude bende, maar gelukkig kostte het ook niks!